sábado, 28 de xuño de 2008

Académicos

Xa teño falado da osadía das comparanzas; pero despois de sentada esa premisa hai ocasións nas que o método comparativo permite establecer baremacións entre duas ou mais cuestións ás que se lles supón algo en común. Ainda que se diga que non se deben xuntar churras con merinas, semella lexítimo discernir as propiedades cualitativas da lá ou as cuantitativas de leite de cada unha delas...
Chegado a este punto pregúntome con teimuda vehemencia cal será o motivo polo cal o Diccionario da RAE comete un clarísimo vilipendio cando define o termo "gallego" , na sua acepción de idioma . Tal menosprezo percíbese axiña se o comparamos coa definición atribuida a "catalán".
Seica o galego non é unha "lingua romance vernácula"?. Acaso os galegos que falan en castelán están tamén falando en galego? (gallego: lengua de los gallegos)
Deberíamos axudar aos Académicos da lingua española a limpar, fixar e dar esplendor a unha lingua, sen menoscabo doutra.

Foto: Un capulliño marelo de Antas para os académicos españois

xoves, 19 de xuño de 2008

Estímulos

Millóns de conexións neuronais transmiten centos de impulsos que o noso cerebro asimila cada milésima de segundo e que obteñen unha resposta que non sempre resulta perceptible ao individuo, quedando en meros impulsos ou simples respostas reflexas.
Cada estímulo, xa sexa sensorial ou nun plano que comporta aditamentos máis emocionais, desencadea unha serie de reaccións químicas que supoñen un considerable consumo enerxético da masa cerebral.
Ainda con esas, a mente humana é capaz de interpretar unha cantidade inxente de información de xeito simultáneo, permitindo afirmar que somos multitarea. (Din algunhas mulleres que os varóns temos esa capacidade menos desenvolvida, pero eu penso que o din con coña...).
Pero, claro; como son tantísimas e tan variadas as mensaxes que recibimos a cotío, non sempre somos quén de procesalas todas coa idoneidade axeitada. Así hai veces que non nos percatamos da tonalidade cromática do semáforo da nosa vida e...saltámolo en vermello!

Imaxe: Escaneado de pétalos de Antas. (Resío virtual da noite de S. Xoán)

venres, 13 de xuño de 2008

Venres

Comparar case sempre comporta odiosos resultados. A reivindicación do único e do diferente resulta faciliño de defender e de sentencia doadamente favorable.
Unicamente as licencias poéticas permiten alegatos de confrontación semántica con un mínimo de posibilidade exitosa. Por elo hoxe revélome coa osadía necesaria para poñerlle imaxe a un día da semán.
Que prodixiosa resulta a natureza, que ainda con folgas, crises, desaceleracións e dificultades de abastecemento, é capaz de agasallarnos os sentidos con tanta voluptuosidade, colorido e suma beleza!.

Foto: Venres en Antas. (Que ben escoltado está o capullo)

martes, 10 de xuño de 2008

Instruccións

Non rompas a roupa. Coida as botas novas, que non imos mercar outras este inverno. Non corras, mira por onde vas. Para un pouco. Come ben. Lávate as mans. Obedece. Non te levantes da mesa.
Estudia. Non te manches. Non te manques. Non bebas.
A ver con quen vas. Volve cedo.
Canta retórica gastamos e cantas instruccións reiteradas. O mundo móvese, entre outras lerias, a base de repetir e repetir. E ainda así pasa o que pasa... (a ver a quén carallo se lle ocurría dicirlle que non se tatuase!!)
E despois teñen medo para ir donar. Hai que joderse co telediario!

Foto: Danos colaterais .

xoves, 5 de xuño de 2008

Listura

Hainos que carrexan os recibos da hipoteca vital con tanto donaire, que mesmo semellan satisfeitos da sua carga financieira.
Dese xeito presumen diante dos seus endeudados familiares e amigos de ser os mellores negociadores a este lado da aldea e, por mor dese innato coñecemento macroeconómico, gábanse de soportar unha TAE de euríbor menos varios puntos.
O director da sua sucursal consúltalles diariamente a paridade Euro/Dólar/Yen antes de que marchen impartir cursiños de renta variábel no corriño que se fai arredor da pista de petanca cada tarde; onde alardean de ter vendido os seus calcetíns usados no mercado de futuros de economías emerxentes...
E cando sae o sol amosan os seus corniños retráctiles mentras arrastran a listura polas babas da sua hipotecada cónchega calcárea e gris.

Foto: Caracoliño

luns, 2 de xuño de 2008

Agolada

As ducias de obxectivos fotográficos que captaron miles de imaxes en Agolada o pasado sábado non son nadiña comparadas coas gratísimas sensacións que vivimos nesa xornada lúdica, emocionante e moi enriquecedora.
Agolada ten un patrimonio de incalculable valor etnográfico configurado polo entorno dos Pendellos e unha paisaxe absolutamente emocionante arredor do Arnego; pero o día 31 tamén confirmamos que o patrimonio máis valioso sodes vos mesmos, os aqualatenses que soupestes poñer en valor coa erudición do saber, perfectamente aderezada coa paixón do amor polo voso pobo. Graciñas a todos e a todas.
Foi un pracer coñecer aos blogueiros e blogueiras que compartiron a experiencia (a mesa e o mantel e tamén os sudores no sobreiral).
E do mesmo xeito que tratamos, non sin dificultade, escoller unha imaxe do día; eu quero reseñar un intre máxico: escoitar a Xosé Vázquez Pintor recitando os seus propios versos no sobreiral do Arnego. Un absoluto privilexio.

Foto: "Auga captada"