venres, 28 de xullo de 2017

Verde

Aos nenos moito nos gusta ir á praia. Ese espazo, enzoufado de area húmida e raios uva a granel semella unha especie de terra de ninguén onde se poden perder un pouco as formas e no que os códigos civil e militar fican un tanto desvigorizados. Xa sexa polo feito de que a xente vai case núa; e tal disposición quítalles poder coercitivo para nos reprender, ou sexa por razóns que escapan á capacidade das nosas puerís entendedeiras; a cousa é que alí gozamos de licenzas zapadoras únicas.
Esta liberdade momentánea e situacional lubrica tanto en tan ben os nosos cerebriños aínda verdes, que pasamos directamente de educación infantil a másteres na construcción de castelos de marcada tendencia castrense.
A nosa febril actividade contrasta coa pachorra dos adultos, que pasan as horas en posición bélica de corpo a terra.

Foto: Balde verde e outras indumentarias cromaticamente coincidentes.

martes, 4 de xullo de 2017

Aves

Había unha vez un gorrión namorado e non correspondido, que voaba con abafo, amolado e perdido. Sen rumbo no seu compás e con desacompasada traxectoria, chiaba tristeiro con mirada aleatoria.
Tanto adoecía acobillado baixo as tellas do hórreo estremeiro, como choraba agochado entre a follaxe do castiñeiro. Penaba nas laxes da aira e sufría na palleira; ata aos corvos lles daba mágoa velo daquela maneira.
Unha mañá que polo lugar pasou unha ave fría e, fixándose na dor tan grande que o paxaro refería, achegouse ao pobre animal e explicoulle con voz caladiña que un pardal non se debe namorar nunca dunha anduriña!

Foto: Paisaxe harmónica e gorrión namorado
(Se non o vedes imaxinádeo. Ó gorrión)